عاشقانه دستهایش را گرفتم. گرمای عجیبی در سینه جانم را می سوزاند.عطر عجیبی پراکنده بود. حالتی داشتم وصف ناپذیر. گویی توآسمون بودم. به من لبخند می زد و در انتظار جوابش بود. گویی هوش از سرم پریده بود. نبضشو تو دستام حس می کردم. حتم داشتم اون هم همینطوریه. حس می کردم، آسمان،زمین، و همه چیز مال منه . آتیشی تو دلم به پا بود. آتشی بالاتر از زمان و جسم.
تنها چیزی که درونم رو آزار می داد, شرم داشتم تو چشماش نگاه کنم. لیاقتش رو نداشتم. از بی ابرویی،گریه ام گرفت. من کجا و آسمان کجا؟.

.
احساس کردم اون هم گریه می کنه. سرمو بلند کردم, بی اختیار دستمو روی صورتش گرفت و همون طور اشک می ریخت. درکش برایم مشکل بود. این من بودم که باید گریه می کردم
کاش بودند ستاره ها، تابه من حسودی می کردند

دیگه نمیدونم چی بنویسم

دیگه چیزی برای گفتن ندارم

خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

تنهاااااااااااا

امیدم تویییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی

توکلت علی الله

توکل

توکل توکل

برعکس بعضیا که این روزا خوشحالن و از خوشحال دارن بال درمیارن

من ناراحتم

از ناراحتی دارم دق میکنم

ناراحت ناراحت

قرار شده به خدا توکل کنم قبلا هم توکل کردم ولی خدا انگار صدامو نمیشنوه نمیدونم چقدر گناه من بزرگ بوده

خدایا ازت خیلی انتظار دارم. خیلی چیزا میخوام. میدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

میدی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

امروز روز بدیه

با یه خبر خیلی بد از خواب بیدار شدم

اره خبر مرگ

مرگ یه جوون. که اصلا باورم نمیشه. خدا صبر بده به پدر مادرش

وای خدا امروز مرگ رو به خودم چقدر نزدیک دیدم. چقد ما ادما خوشخیالیم. فکر میکنیم سالهای سال زنده ایم و هر کاری دلمون میخواد میکنیم میگیم خب بعد توبه میکنیم غافل از اینکه مرگ از رگ گردن به ما نزدیکتره.

همین الان میگم:

خدایا توبه توبه توبه بخاطر تمام اشتباهام. بخاطر تمام گناهام. خدایا تو توابی.

خدایا مرا لحظه ای به حال خود وامگذار

برای شادی روح اون جوون. فاتحه

آرزویی کن ...

گوش های خدا پر از آرزوست

و دست هایش پر از معجزه ...

آرزویی کن ...

شاید کوچکترین معجزه اش بزرگترین آرزوی تو باشد ...

خدایا

هیچوقت از درگاهت ناامید نمیشم

هیچوقت

خدایا بهم صبر بده

صبر

صبر

صبررررررررررررررررررررررررررررررر

امیددددددددددددددددددددددددد

امیدددددددددددددددددددددددد

امیددددددددددددددددددددددد

دست از تلاش بر نمیدارم

خدایا همه چی دست خودته.ولی یه نگاهی به دل منم. بعد ........................

 خدایا کمکمممممممممم کننننننننننننننننننننننننن

خدایااااااااااااااااااااااااااااااا

خستتتتتتتتتتتتتمممممممممممممم

از

بنده اتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتتت

خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

چرا آدما اینجورین؟

اعصصصصصصصصااااااااااااااااااااااااااااااااابببببببببببببب ندارممممممممممممممم

کمکممممممم کننننننننننننننننننن

کمکشششششششششششششششش کننننننننننننن خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااکمکش کنننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننننن

کسی هرگز نمیداند چه سازی میزند فردا

چه میدانی تو از امروز چه میدانم من از فردا

همین یک لحظه را دریاب که فردا میشویم تنها

یلدا. بلندترین شب سال بر همه ایرانیای عزیز مبارک

یادته زیر گنبد کبود؟؟؟؟؟؟؟

دوتا رفیق بودن و کلی حسود.......تقصیر همون حسودا بود که حالا شده

یکی بود یکی نبود

خدایاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

کمکم کن خدااااااااااااااااااااااااااااااااا

خدا طاقت ندارممممممممممممممممممممممممم

دارم میمیرم دیگه یکاری کن

خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

خدااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا

منو بکش تا راحت بشم

تحملم تموم شد دیگه

خدا زمین را مدور آفرید تا لحظه ای که تصور میکنی به آخر خط رسیده ای درست در نقطه ی آغاز باشی !

من خدایی دارم، که در این نزدیکی است

نه در آن بالاها !

مهربان، خوب، قشنگ ...
چهره اش نورانیست

گاه گاهی سخنی می گوید،
با دل کوچک من،

ساده تر از سخن ساده من
او مرا می فهمد !

او مرا می خواند،
او مرا می خواهد،
او همه درد مرا می داند ...

یاد او ذکر من است، در غم و در شادی
چون به غم می نگرم،
آن زمان رقص کنان می خندم ...

که خدا یار من است،
که خدا در همه جا یاد من است

او خدایست که همواره مرا می خواهد

او مرا می خواند
او همه درد مرا می داند ...
 

دیشب باران قرار با پنجره داشت
روبوسی آبدار با پنجره داشت
یکریز به گوش پنجره پچ پچ کرد
چک چک، چک چک... چکار با پنجره داشت؟

امشب اولین شب بارونی پاییز امسال بود

عجب بارونی بود واقعا دلنشین بود.

ببار باران

کمی آرام....که پاییز هم صدایم شد

که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد

ببار باران

بزن بر شیشه قلبم....بکوب این شیشه را بشکن

که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد

ببار باران

که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش

ببار باران

درخت و برگ خوابیدن

اقاقی....یاس وحشی....کوچه ها روزهاست خشکیدن

ببار باران

جماعت عشق را کشتن

کلاغا بوته ی سبز وفا را بی صدا خوردن

ولی باران ، تو با من بی وفایی

توهم تا خانه ی همسایه می باری

و تا من

میشوی یک ابر تو خالی

آدم هميشه دنبال قطعه اي گم شده است،

دلم گرفته خدا

خیلی

دوست دارم داد بزنم

از اعماق وجودم ولی هیچکس نپرسه چرا

نپرسه چی شده

دلم گرفتهههههههههههههه

ای داد از این زمونه

عزیز من! بیا متفاوت باشیم.

نادر ابراهیمی.

چشمانم را می بندم. سبک، آهسته، آرام. دارم خودم را از پشت پلک های روی هم افتاده ام می بینم؛ خودم را که جزئی کوچک از خاک هستم. نگاهم از خودم سُر می خورد. حالا تجسمِ پلک های بسته ام، معطوف به زمین است.

چشمانم هنوز بسته است و دارم می بینم؛ اما ولادتِ آسمانیِ زمین را. آری، زمین؛ همان وسیعِ بی انتها. آهسته آهسته، دارم لمس می کنم کشیده شُدَنَش را به وسعتِ بودن. دارم باور می کنم، آرام آرام، بسطِ حرارتِ حیاتش را. دارم می بینم دست هایش را که در تکاپویِ هستی، مواج است. ستاره بارانِ سینه فراخش را دارم می بینم که در جریانِ باد، بی قرار شده است.

دارم می بینم که هسته اش کنده می شود و گسترده می شود سفره نفسش بر پهنه پرالتهاب و همیشگیِ دریا.

غرور دریا را می شود احساس کرد در یک جا نشینی اش با زمین مقدس و غرور آسمان را نیز که سینه به سینه، گویی یکی شده است با خاک!

نگاه خورشید را می شود دید؛ می توان دید که داغ شده است گونه های طلایی اش از بازتابِ پرحرارتِ انوار خود بر سطح نوزاد خلقت.

زمین زاده شده است، از مرکز حیات و عرفان. حالا پلک هایم آرام از هم کنده می شوند و چشم هایم فضا را می کاود.

بر زمین خیره می شوم؛ زمینی که جانش، عصاره قدمت را با خود دارد.

تسبیح می کنم خالقش را، مشتی از سطحِ لطیف دانه هایش برمی دارم و رقصِ ریزشِ آرامش را نظاره گر می شود.

دستم را بو می کشم، عطر خاک را می بلعم و سپس زایشِ بستر آسودن را شکر می گویم

عاشقش بودم عاشقم نبود

وقتی عاشقم شد که دیگه دیر شده بود

حالا می فهمم که چرا اول قصه ها میگن:
 

یکی بود یکی نبود

یکی بود یکی نبود .

این داستان زندگی ماست .

همیشه همین بوده . یکی بود یکی نبود .

در اذهان شرقی مان نمی گنجد با هم بودن .

با هم ساختن .

برای بودن یکی ، باید دیگری نباشد.

هیچ قصه گویی نیست که

داستانش این گونه آغاز شود ،

که یکی بود ، دیگری هم بود .
.
.
.



عجــــــــــــــــــــــــــــــــــــب حكمتي !

برای بودن و شدن هیچ دلیل منطقی لازم نیست

بودن برای دوست داشتن و دوست داشته شدن است

بودن برای مهربانی ها و انسان بودن است

اینکه من ترا بدانم

تو مرا بدانی

اینکه تمام وجودم پر از تو باشد

و تمام وجود تو پر از من

آنروز که جهان دهکده ای باشد یکسان و برابر

مرا آرزوست


برای دوست داشتن از همین اکنون شروع کن هیچوقت برای دوست داشتن دیر نیست
خوب بودن . دوست داشتن . و مانا شدن ...

دلم را سپردم به بنگاه دنیا

و هی آگهی دادم اینجا و آنجا

و هر روز

برای دلم

مشتری آمد و رفت

و هی این و آن

سرسری آمد و رفت





ولی هیچ کس واقعا

اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم قفل بود

کسی قفل قلب مرا وا نکرد





یکی گفت:

چرا این اتاق

پر از دود و آه است

یکی گفت:

چه دیوارهایش سیاه است

یکی گفت:

چرا نور اینجا کم است

و آن دیگری گفت:

و انگار هر آجرش

فقط از غم و غصه و ماتم است





و رفتند و بعدش

دلم ماند بی مشتری

ومن تازه آن وقت گفتم:

خدایا تو قلب مرا می خری؟





و فردای آن روز

خدا آمد و توی قلبم نشست

و در را به روی همه

پشت خود بست





و من روی آن در نوشتم:

ببخشید، دیگر

برای شما جا نداریم

از این پس به جز او

کسی را نداریم ...